احساس ادرار هنگام نزدیکی، علت و راه های درمان

احساس ادرار هنگام نزدیکی نگرانی بسیار رایجی است. این موضوع به طور عمده یک موضوع زنانه است، زیرا بدن مردان یک مکانیزم طبیعی دارد که هنگام تحریک جنسی از ادرار جلوگیری می کند. از راه های درمان این عارضه می‌توان به تقویت ماهیچه‌های کف لگن، تمرینات کیگل، امتحان کردن پوزیشن‌های مختلف در طول رابطه جنسی و... اشاره کرد.

بیش از ۶۰ درصد از زنانی که دارای بی اختیاری ادراری هستند، مقادیر متفاوتی از نشت ادرار را در طول رابطه جنسی خود تجربه می‌کنند. با این حال، برخی از این نگرانی‌ها بی مورد بوده؛ چرا که چیزی که تحت عنوان ادرار تجربه می‌کنند در واقع ممکن است انزال باشد.

در رابطه با مایع ترشح شده در زنان و تاثیر آن بحث‌های زیادی وجود دارد، برخی محققان بر این باورند که این مایع، ادرار می‌باشد. اما عده‌ای دیگر معتقدند غدد پاراوئتیرول، مایعی ایجاد می‌کنند که شبیه به انزال مترشحه از غدد پروستات در مردان است. به نظر می‌رسد این مایع جهت افزایش رطوبت مجرای واژن ترشح می‌شود.

چه عواملی باعث احساس ادرار کردن هنگام نزدیکی می‌شود؟

احساس ادرار هنگام نزدیکی اغلب به دلیل بی اختیاری ادرار است. به گفته انجمن ملی CONTINENCE، تقریبا ۲۵ میلیون بزرگسال آمریکایی، بی اختیاری کوتاه یا بلند مدت را تجربه می‌کنند که از این بین ۸۰ درصد آن زنان هستند. در واقع از هر چهار زن بالای ۱۸ سال، یک نفر نشت ادرار گاه به گاه را تجربه می‌کند. در ادامه به دلایل بی اختیاری ادرار در حین رابطه جنسی می‌پردازیم:

بیماری بی اختیاری ادرار

زنان در هنگام فعالیت جنسی، هنگام ارگاسم یا هر دو می‌توانند نشت ادراری داشته باشند. تحریک جنسی نیز می‌تواند بر مثانه فشار آورد؛ به خصوص هنگامی که عضلات کف لگن نیز ضعیف باشند. بی اختیاری در واقع با علائمی نظیر احساس ناگهانی نیاز به ادرار و انقباض خودمختار ماهیچه‌های مثانه مشخص می‌شود که در نتیجه فعالیت بیش از حد مثانه می‌باشد. بی اختیاری ممکن است به واسطه عوامل دیگری مانند دیدن آب جاری یا باز کردن قفل درب تشدید شود که در این مورد به آن سندروم کلید در نیز می‌گویند.

بی اختیاری فشاری

بی اختیاری فشاری زمانی اتفاق می‌افتد که فعالیتی باعث ایجاد فشار بر مثانه شما شود. عوامل بی اختیاری فشاری برای هر فرد متفاوتند. عوامل مؤثر عبارتند از: سرفه، خنده، عطسه، بلند کردن اجسام سنگین، انجام فعالیت‌های جسمانی مانند پریدن و داشتن رابطه جنسی.

ریسک فاکتورهای بی اختیاری ادرار

برخی افراد ممکن است در معرض خطر ابتلا به احساس ادرار هنگام نزدیکی قرار داشته باشند. عواملی که می‌تواند باعث بروز این عارضه گردد به شرح زیر می‌باشد؛ در نظر داشته باشید که خطر ابتلا به بی اختیاری در طول رابطه جنسی هم برای زنان و هم برای مردان وجود دارد:

- بارداری و زایمان

- یائسگی

- جراحی پروستات یا پروستات بزرگ شده است

- سنگ‌های مثانه

- اضافه وزن

- عفونت در دستگاه ادراری، مثانه یا پروستات

- یبوست

- آسیب عصبی ناشی از شرایطی مانند سکته مغزی و دیابت

- برخی از داروها، از جمله دارو‌های ضد افسردگی خاص و دارو‌های فشار خون

- دیورتیک‌های طبیعی و تحریک کننده مثانه مانند کافئین و الکل

- اختلال در توانایی حرکت آزادانه

- اختلال در عملکرد ذهنی

- جراحی در دستگاه ادراری

بی اختیاری در مردان

هنگامی که آلت تناسلی مردانه به حالت نعوظ می‌رسد، اسفنکتر در پایه مثانه بسته می‌شود بنابراین ادرار نمی‌تواند به مجرای ادرار منتقل شود. این بدان معنی است که اکثر مردان نمی‌توانند در طول رابطه جنسی ادرار کنند. مردان مبتلا به سرطان پروستات که برای درمان این بیماری جراحی داشته‌اند اغلب بی اختیاری ادرار را تجربه می‌کنند که می‌تواند شامل بی اختیاری در طول رابطه جنسی و یا حتی بعد از ارگاسم باشد.

تشخیص و درمان بی اختیاری در طول رابطه جنسی

اگر احساس ادرار هنگام نزدیکی را تجربه کرده‌اید و فکر می‌کنید ممکن است در طول رابطه جنسی ادرار کنید، با پزشک خود صحبت کنید. پزشک شما می‌تواند تعیین کند که آیا شما ادرار می‌کنید و یا چیزی که تجربه می‌کنید نتایج ارگاسم است. اگر در هنگام رابطه جنسی ادرار می‌کنید، پزشک می‌تواند گزینه‌های درمان متعددی را برای کمک به کنترل بی اختیاری در نظر بگیرد. روش‌های درمان این عارضه به شرح زیر می‌باشد:

تقویت ماهیچه‌های کف لگن

برای بانوان پزشک ممکن است تمرینات فیزیوتراپی و تمرینات کیگل را جهت تقویت عضلات کف لگن تجویز کند. تمرینات کیگل می‌تواند قدرت عضلات کف لگن، عضلاتی که از اندام‌های لگن شما پشتیبانی می‌کند و عضلات اسفنکتر که هنگام ادرار کردن یا حرکت روده‌ای باز و بسته می‌شوند را تقویت نمایند. سایر مزایای این تمرینات شامل  بهبود کنترل مثانه، بهبود بی اختیاری مدفوع، افزایش جریان خون به اندام‌های جنسی و افزایش لذت جنسی  می‌باشد.

در مردان تمرینات کگل ممکن است به بی اختیاری ادرار و بهبود عملکرد نعوظ کمک کند. یک مطالعه کوچک نشان داد که ۴۰ درصد مردان مبتلا به اختلال نعوظ برای بیش از شش ماه، علائم بالینی خود را با ترکیبی از فیزیوتراپی کف پا و تمرینات خانگی کگل حل کرده‌اند.

این تمرینات را می‌توان ایستاده، نشسته و یا در حالت استراحت و در هر زمان یا مکانی انجام داد. ابتدا عضلات را شناسایی کنید. این کار را می‌توان با متوقف کردن ادرار و انقباض آن‌ها تشخیص داد. پس از شناسایی، این عضلات را منقبض کرده و برای پنج ثانیه نگه دارید و سپس به طور کامل آن‌ها را استراحت دهید. یک تا سه بار در روز این تمرین را در ست‌های پنج الی ده تایی تکرار کنید.

آموزش کنترل فعالیت مثانه

آموزش در اختیار گرفتن فعالیت مثانه به شما کمک می‌کند تا کنترل بهتر مثانه را به دست آورید و به این ترتیب این امکان را می‌دهد تا به طور فزاینده‌ای زمان بین دفعات ادرار کردن را افزایش دهید. این آموزش شامل استفاده از سرویس بهداشتی در یک برنامه ثابت است، چه تمایل به رفتن داشته باشید یا خیر. اگر احساس نیاز به ادرار کردن قبل از زمان برنامه ریزی شده باشد، می‌توانید با تکنیک‌های آرامش بخش خود را کنترل کنید. این برنامه به شما کمک می‌کند به تدریج، دوره‌های زمانی بین وقفه‌های استفاده از سرویس بهداشتی را تا ۱۵ دقیقه افزایش دهید و آن را به سه تا چهار ساعت برسانید. البته ممکن است تا رسیدن به هدف، ۶ تا ۱۲ هفته طول بکشد.

تغییر سبک زندگی

برای برخی از افراد، تغییر شیوه زندگی می‌تواند به جلوگیری از ادرار کردن در طول رابطه جنسی کمک کند:

- سعی کنید پوزیشن‌های مختلف در طول رابطه جنسی را امتحان کنید. این شیوه به شما کمک می‌کند که شیوه‌ای پیدا کنید که بر مثانه شما فشار نمی‌آورد.

- مثانه را قبل از رابطه جنسی خالی کنید؛ این کار احساس ادرار هنگام نزدیکی را بطور قابل توجهی کاهش می‌دهد.

- اگر اضافه وزن دارید از دست دادن وزن می‌تواند کمک کند. دکتر شما می‌تواند به شما کمک کند که یک رژیم غذایی و برنامه تناسب اندام داشته باشید.

- محدود کردن مصرف نوشیدنی‌ها و مواد غذایی حاوی کافئین یا الکل. کافئین و الکل به عنوان دیورتیک‌ها باعث تحریک مثانه می‌شوند.

- قبل از فعالیت جنسی از مصرف بیش از حد نوشیدنی اجتناب کنید. این روش مقدار ادرار را در مثانه تان کاهش می‌دهد.

دارو‌ها و درمان‌های دیگر

دارو‌ها معمولا تنها در صورتی ارائه می‌شود که تمرینات کف لگن و تغییر سبک زندگی در کاهش علائم موثر نباشند. دارو‌هایی که اغلب برای درمان بی اختیاری تجویز می‌شوند عبارتند از:

- دارو‌هایی که اسپاسم مثانه را کاهش می‌دهند، مانند دارفناکین (Enablex) و اکسی بوتینین کلرید.

- دارو‌های ضد اسپاسم و ضد ترشح مانند هیوسی سین

- تزریق بوتاکس به عضله مثانه

- جراحی برای افزایش اندازه مثانه

اکثر افراد قادرند که ادرار هنگام نزدیکی را کاهش یا حتی حذف نمایند؛ در اغلب موارد با تغییر سبک زندگی و تمرینات عضلات کف لگن این کار شدنی است. اگر بی اختیاری ناشی از یک وضعیت اساسی باشد، درمان این وضعیت یا بیماری ممکن است به کاهش بی اختیاری کمک کند. هرگونه دغدغه‌ای که در این خصوص دارید را با پزشک خود در میان بگذارید؛ بدین طریق می‌توانید برنامه‌ای برای کشف علت و درمان برای بی اختیاری خود پیدا کنید.